Król Minos z Krety modlił się do boga morza Posejdona, prosząc go o znak potwierdzający jego boskie prawo do panowania. Posejdon wysłał mu wspaniałego białego byka, oczekując, że Minos złoży go w ofierze na jego cześć. Jednak Minos, uderzony pięknem byka, postanowił go zatrzymać i zamiast tego złożył w ofierze innego byka. Wściekły Posejdon przeklął swoją żonę, królową Pasiphae, aby zakochała się w byku, co doprowadziło do narodzin Minotaura, przerażającego stworzenia z ciałem człowieka i głową byka.
Król Minos zlecił Dedalowi, największemu rzemieślnikowi swojej epoki, zaprojektowanie labiryntu nie do przebycia, aby uwięzić Minotaura. Kręte korytarze zostały zaprojektowane w taki sposób, że nie tylko mieściły Minotaura, ale także uniemożliwiały komukolwiek znalezienie wyjścia. Po śmierci syna Minos nałożył okrutną karę; co dziewięć lat (lub co roku, w niektórych wersjach) Ateny musiały wysłać siedmiu młodych mężczyzn i siedem młodych kobiet, aby zostali złożeni w ofierze Minotaurowi.
Tezeusz, dzielny książę Aten, dołączył do trupy ofiarnej, aby uwolnić swój lud od tego brutalnego obowiązku. Po dotarciu na Kretę spotkał Ariadnę, córkę króla Minosa, która zakochała się w nim i postanowiła pomóc mu w jego poszukiwaniach. Dostarczyła Tezeuszowi kłębek przędzy, aby pomóc mu poruszać się po skomplikowanym labiryncie.
Podążając za planem Ariadny, Tezeusz zawiązał jeden koniec nici w pobliżu wejścia do labiryntu i rozpoczął podróż przez jego kręte korytarze. Po zaciętej i napiętej bitwie Tezeuszowi udało się zabić bestię, kończąc terror, który nękał jego lud od lat. Użył "nici Adrianny", aby odtworzyć swoje kroki, a także wyprowadził innych ateńskich Młodzież z labiryntu, wyłaniając się jako bohater, który pokonał zarówno labirynt, jak i znajdującą się w nim istotę.
Po zwycięstwie Tezeusz uciekł z Krety z Ariadną, ale później porzucił ją na wyspie Naksos. Tam została odkryta przez boga Dionizosa, który uczynił ją swoją żoną. Historia króla Minosa i Minotaura jest integralną częścią historii Knossos, symbolizując odwagę w konfrontacji z "potworami" i triumf odwagi nad strachem.
Pałac w Knossos jest również głęboko powiązany z mitologią grecką, w szczególności z legendą o królu Minosie, Minotaurze i Labiryncie. Zgodnie z historią, król Minos zlecił zbudowanie pałacu przypominającego labirynt, aby uwięzić Minotaura, stworzenie, które było pół-człowiekiem, pół-bykiem. Minotaur został jednak później zabity przez Tezeusza, księcia Aten.
Sir Arthur Evans był brytyjskim archeologiem, który prowadził wykopaliska w Knossos na początku XX wieku. Badał szczątki i podjął się szeroko zakrojonych prac konserwatorskich, aby szerzyć świadomość na temat cywilizacji minojskiej. Evans zrekonstruował części pałacu przy użyciu betonu, co było kontrowersyjną decyzją, która pomogła w wizualizacji starożytnego miejsca, ale wywołała debatę na temat autentyczności takich rekonstrukcji w archeologii.
Odkrycie stanowiska archeologicznego Knossos oferuje cenny wgląd w starożytną cywilizację minojską, w tym jej strukturę administracyjną i postępy w inżynierii. Freski na murach, symbole religijne i artefakty ujawniają społeczeństwo ze złożonymi sieciami handlowymi, zorganizowaną monarchią i bogatymi praktykami religijnymi.
Prawie każda mura Pałacu w Knossos jest ozdobiona żywymi freskami, ujawniającymi intymne szczegóły dotyczące stylu życia Minojczyków i ich rytuałów religijnych. Bogini Matka i Byk, uważane za symbole płodności i dobrobytu, to dwa najważniejsze motywy, które pojawiają się na większości tych obrazów. Zwróć uwagę na fresk "Bull-Leaping" w pobliżu Dworu Centralnego, aby zagłębić się w ich ceremonialne praktyki.
Labirynt jest niemal synonimem Pałacu w Knossos, znanego ze złożonej sieci pokoi, dziedzińców i przejść. Przypominająca labirynt konstrukcja pałacu jest również związana z historią króla Minosa, który niegdyś uwięził Minotaura wewnątrz tych krętych ścieżek. Dziś Labirynt nadal jest popularną nazwą Knossos, wskazującą na jego korzenie w mitologii greckiej.
Pałac w Knossos, zbudowany na Krecie w miejscu podatnym na trzęsienia ziemi, ucierpiał w wyniku kilku trzęsień ziemi i pożarów. Katastrofy te często siały spustoszenie w konstrukcjach i musiały być raz po raz odbudowywane. Najbardziej znacząca katastrofa miała miejsce około 1450 r. p.n.e., prawdopodobnie było to potężne trzęsienie ziemi lub erupcja wulkanu, które doprowadziły do upadku pałacu. Wydarzenia te osłabiły cywilizację minojską, a Knossos ostatecznie przeszło pod kontrolę Mykeńczyków, oznaczając koniec złotej ery.
Jako główny ośrodek kulturalny i administracyjny, Knossos odgrywało istotną rolę w minojskiej sieci handlowej w basenie Morza Śródziemnego. Strategiczna lokalizacja na Krecie pozwoliła jej na interakcję z Egiptem, Lewantem i innymi kulturami egejskimi. Znaleziska archeologiczne, w tym ceramika, pieczęcie i freski pokazują, że Knossos było kwitnącym centrum handlu i kultury w starożytnym świecie.
